รีวิวหนัง Nightmare Alley ผลงานล่าสุดของ “Nightmare Alley” อีกหนึ่งจุดเด่นที่นอกเหนือไปจากฝีมือและการปรุงรสที่อร่อยแล้ว ภาพยนตร์ทุกเรื่องของเขายังมีเนื้อหาที่สำคัญไม่ใช่รูปลักษณ์ของ”ความมืดที่ชั่วร้าย”และ”สัตว์ประหลาด”แต่เป็นเรื่องของจิตวิญญาณมากกว่ามีของวิเศษหรือโมโจสำหรับผู้กำกับคนนี้ที่ทำให้เราหลงใหลตั้งแต่ต้นจนจบโดยที่ตาเราไม่ละสายตาเข้าสู่เนื้อเรื่องและตัวละครด้วยวิธีที่อธิบายไม่ได้
ฉันจะขายให้ทุกคนที่ต้องการอ่านหรือดูภาพยนตร์เรื่องนี้ต่อจากนี้โดยไม่เปิดเผยรายละเอียดที่สำคัญอ่านได้ทั้งคนที่ดูแล้วและคนที่ยังไม่ได้ดู
รีวิวหนัง Nightmare Alley เป็นภาพยนตร์ดราม่าแนวนัวร์ที่สร้างจากนวนิยายชื่อเดียวกันในปี 1946 ของ William Lindsay Gresham เป็นภาพยนตร์ปี 1947 ดังนั้นเวอร์ชันนี้จึงเป็นทั้งการดัดแปลงและการสร้างใหม่
ยกเว้นบทบาทของ Guillermo ในฐานะผู้กำกับภาพยนตร์เรื่องนี้ยังเต็มไปด้วยชื่อแม่เหล็กเช่น ตัวเอกสแตน รับบทโดยแบรดลีย์ คูเปอร์, จิตแพทย์ตัวเอกลิลิธ รับบทโดยเคต แบลนเชตต์, เด็กสาวไร้เดียงสา รับบทโดยรูนีย์ มารา, โทนี่ คูเปอร์ ไรท์, รอน เพิร์ลแมน ในบทชายที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก และวี วิลเล็ม Dafoe รับบทเป็น Clem พิธีกรรายการประหลาดเรื่องราวติดตามการเดินทางทางจิตวิทยาของ “สแตน” ผู้เรียนรู้ที่จะอ่านใจหลังจากทำงานให้กับรายการคาร์นิวัลอย่าง Mad Men and Geniuses โดยไม่ได้ตั้งใจเขามาที่นิวยอร์คเพื่อแสวงโชคและชื่อเสียงโดยทำอุบายนี้ต่อไปนี่คือเรื่องราวของการเดินทางจากวันที่สว่างไสวไปสู่ตรอกซอกซอยที่ไร้แสง
ตัวละครเคล็มของ วิลเล็ม ดาโฟ พูดกับสแตนไว้ตอนต้นเรื่อง หลังจากที่ตัวเอกของเราลงรถไฟหลังจากเดินทางมาจากไหนไม่รู้ และเขาได้ทำงานกับคานิวัลแม้ว่าไม่มีใครรู้จักชื่อเสียงเรียงนามเขาก็ตาม
เรื่องราวจะวนเวียนอยู่กับตัวละครสแตน ภาพยนตร์เรื่องนี้มีศูนย์กลางอยู่ที่การค้นพบการสังเกต การเรียนรู้ และวิวัฒนาการของเขา และเมื่อถึงจุดสูงสุดของสแตนเขา “มีอนาคตที่ไม่แน่นอน”ในขณะที่แรงผลักดันเบื้องหลังฉากเปิดเรื่องพารถไฟจาก Safe Zone ไปสู่ Abyss แต่ทุกคนมีสิ่งที่ควรค่าแก่การยึดมั่น เขาจึงต้อง”แก้ไขอนาคตบางอย่าง”เพื่อเป็นพื้นฐานในการยืนหยัดที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไป
สองสิ่งนี้คือชื่อเสียงและเงินทองและคู่ที่เกื้อกูลกันทั้งกายและใจ ตัวละครของสแตนพาผู้ชมไปสู่การเดินทางสู่อนาคตพร้อมๆ กัน โดยมีการกระทำหนึ่งนำไปสู่อีกสิ่งหนึ่งและตามมาด้วยการกระทำที่คล้ายกัน เมื่อนึกย้อนกลับไปในสมัยที่แผนที่การสื่อสารและความแน่นอนมีน้อยกว่าปัจจุบันมาก เรามักจะใช้คำว่า”แสวงโชค”เพราะเราไม่รู้ว่าโชคชะตาของเราจะเป็นอย่างไร
นอกจากนี้ยังพูดถึงพลังผ่านคำเตือนของพีทที่พีทเป็นเหมือนครูสำหรับเขาทั้งสอนและเตือนในเวลาเดียวกัน“อย่าใช้พลังในทางที่ผิด เพราะจะทำให้รู้สึกว่ามีพลังมากกว่าคนอื่น พลังเป็นอันตรายต่อผู้ถือ”นี่เป็นเพราะผู้ถือไม่มีทางรู้ว่าความสามารถในการกล้า’ทำ’จะนำไปสู่อะไร
ในภาพยนตร์เรื่องนี้ ตัวละครในอดีตของสแตนจะผลักดันเขาจากจุดที่เขาอยู่ตอนนี้ไปสู่จุดจบและจุดที่เขาจะไปในอนาคต แต่ตัวละครนี้แสดงให้เห็นว่าอดีตกำหนดว่าเราเป็นใครในอนาคต แต่ทุกคนมีทางเลือกเสมอ เป็นเรื่องยากสำหรับคนที่เกิดมาในความยากจนที่จะหลุดพ้น แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าพวกเขาจะไม่สามารถหลุดพ้นจากความยากจนได้ แค่อยู่กับกลุ่มเพื่อนที่ประสิทธิภาพต่ำไม่ได้หมายความว่าเราจะเป็นเพื่อนกับกลุ่มนั้นตลอดไป ในทำนองเดียวกัน คนที่มีการอบรมเลี้ยงดูที่ไม่ดี ถูกทอดทิ้ง และถูกเลี้ยงดูด้วยความรุนแรง ก็ไม่ได้หมายความว่าพวกเขาจะต้องโตมาเป็นแบบนั้นเสมอไป
น่าสนใจว่าสุดท้ายแล้วสิ่งแวดล้อมเลือกเรา หรือเราเลือกสิ่งแวดล้อม แต่ไม่ว่าคำตอบคืออะไร หรือทั้งสองอย่างมีความสำคัญเท่ากัน ภาพยนตร์เรื่องนี้แสดงให้เห็นว่าทุกคนในระบบเลขฐานสองจะมีทางเลือกสองทางเสมอ เช่นเดียวกับ หมายเลข01: เลือกไม่รับ ต่อต้านและเกลียดชังสิ่งที่คุณเลือกไม่ได้และไม่ชอบมากๆจนคุณอยากเอาชนะมันให้ได้
ภาพยนตร์เรื่องนี้ยังเน้นย้ำถึงความสำคัญของ “ทางเลือก” โดยมีตัวแปรสำคัญคือตัวละครลิลิธซึ่งมอบโอกาสและเส้นทางให้ เป็นถนนสู่ความร่ำรวยและชื่อเสียง แต่ต้องเดินทางผ่านตรอกมืด ทุกคนมีทางเลือก ตัวเอกยังสามารถเลือกได้ว่าจะยอมรับสิ่งที่อยู่ตรงหน้าเขาหรือไม่ เช่นเดียวกับสแตนเกลียดภาพยนตร์ที่ใช้แอลกอฮอล์ และเขาสามารถเลือกได้ว่าจะกินมันหรือไม่
สแตนไม่มีทางเลือกนอกจากไม่โกง สแตนมักจะพูดสิ่งหนึ่งเสมอ ฉันไม่ต้องการ เป็นไปไม่ได้ เป็นคำเชิงลบที่เกิดจากความเกลียดชังอย่างรุนแรงและอย่าทำอย่างนั้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งปฏิเสธที่จะดื่มและเกลียดทุกคนที่ดื่มที่กล่าวว่าบางครั้งเราไม่ทราบอะไรที่ทำให้เราเกลียดมันมาก ? อย่างที่เราทราบกันดีว่าหากเราชิมมันมีคุณสมบัติบางอย่างหรือไม่ ? หรือเราเสพติดเมื่อเราพยายาม? ส่วนสแตนเขากล้าที่จะปฏิเสธแต่ก็กล้าที่จะเลือกเช่นกัน แต่สิ่งนี้จะดีสำหรับเขาหรือไม่นั้นเป็นสิ่งที่เขาต้องตั้งคำถามและค้นพบด้วยตัวเขาเอง
นอกจากนี้ตัวละครสแตนยังใช้คำว่า”ฉันไม่ใช่คนดี”ดังที่เห็นในตัวอย่างการใช้ความสามารถในการปกป้องตัวเอง(อ่านใจ)หลอกปลอบใจตัวเองให้รู้สึกดีกับสิ่งที่ทำโดยมองว่าเป็นเรื่องของคนอื่นโดยไม่คำนึงถึงผลเสียและผลเสีย
อีกสิ่งที่หนังแสดงให้เห็นตลอดทั้งเรื่อง มันผ่านหรือผ่านบางสิ่ง อุปสรรค และประตูเหล่านี้เป็นทางผ่านที่นำสแตนไปสู่อีกด้านของจิตใจของเขา เช่นเดียวกับในชีวิตจริง ทุกครั้งที่เราเข้าและออกจากสิ่งใดสิ่งหนึ่ง ก็มักจะเป็นการเดินทางที่ให้ผลลัพธ์บางอย่าง
และไม่ว่าจะกลับมาทางช่องทางเดิมหรือไปที่ช่องทางใหม่เราก็เติบโตไม่ทางใดก็ทางหนึ่งเสมอ มันขึ้นอยู่กับว่าคุณอยากจะเดินไปทางไหนอยากเป็นใครได้เรียนรู้อะไรมาบ้างสุดท้ายนี้ คุณอยากเรียนรู้อะไรจากสิ่งที่คุณทำ ? แค่ไปเที่ยวที่บังเอิญคิดว่าดีสำหรับคุณ สูงไปต่ำไม่ต่ำไปสูง
ตอนนี้ ประเด็นที่ Nightmare Alley ยังไปไม่ถึงคือบทเกือบจะพูดถึงบทสรุปในช่วง 20 นาทีแรก โดยเฉพาะอย่างยิ่งการเปิดเผยปีศาจที่บดขยี้อย่างชัดเจน ก็ไม่ต่างอะไรกับชายเปลือยกลางสี่แยก เพราะหนังทั้งตอกย้ำและย้ำชัดว่ามันจะต้องจบแบบนี้อย่างแน่นอน และอีกส่วนที่อาจจะดูเชยไปหน่อยคือตรรกะของตัวละคร อย่างไรก็ตาม คุณต้องยอมรับว่าเรื่องนี้สร้างจากนวนิยายในปี 1946 และดัดแปลงเป็นภาพยนตร์ขาวดำในปี 1947 ดังนั้นเดล โทโรและทีมงานจึงคิดไม่ผิดเลยที่คิดว่าตัวละครในภาพยนตร์ดูไร้เดียงสาและชั่วร้ายในแบบขาวดำ แต่หนังก็กำกับและแสดงได้ดีพอสมควร ซึ่งก็โอเคและหนังก็ดูสนุก
ติดตามรีวิวหนังใหม่ : รีวิวหนัง
สามารถติดตามข่าวสารวงการภาพยนตร์เพิ่มเติมได้ที่เฟสบุ๊คแฟนเพจของพวกเรา : nangdeereview
รีวิวหนังใหม่ : Coco
